مهر: دکتر شهلا کاظمی پور درباره میزان تعامل میان خانواده و شبکه خویشاوندی در ایران گفت: یکی از بهترین شاخص های شدت ارتباط و متعادل میان خانواده و شبکه خویشاوندی در ایران مانند بسیاری از جمعیت های جنوب آسیا و منطقه خاورمیانه همسر گزینی از میان خویشاوندان است.
وی ادامه داد: همسر گزینی از میان خویشان از دیر باز در ایران امری متداول بوده و بعضاً اینگونه وصلت ها بر پایه برخی از ملاحضات اقتصادی و اجتماعی صورت می گرفته است. نتایج یک پژوهش که بر اساس داده های بررسی تحولات باروری در ایران انجام گرفته نشان می‌دهد که ازدواج خویشاوندی در ایران همبستگی شدیدی با سن پایین تر ازدواج دارد و بر عکس بهبود و ارتقاء پایگاه زنان ( از نظر آموزش و اشتغال ) احتمال این نوع ازدواج را کاهش می دهد.
معاون پژوهشی مرکز مطالعات و پژوهش های جمعیتی آسیا و اقیانوسیه با اشاره به تحقیقات جدید انجام شده اظهار داشت: ارزیابی آمارهای جدید نشان می دهد که میزان ازدواج های فامیلی در ایران رو به کاهش می باشد.
وی در ادامه افزود: از جمله ابعاد دیگر الگوی سنتی خانواده در ایران این بود که غالباً شوهر با خویشان خود ارتباط نزدیکی داشت و هم سکنایی زوجین بعد از ازدواج با خانواده پدر شوهر امری رایج بود، به نظر می رسد که در پاسخ به نیروهای مدرنیزاسیون تغییر این بعد از خانواده در ایران با سرعتی بیشتر و قبل از تغییر دیگر ابعاد صورت پذیرفته است و امروزه بیشتر زوج های ایرانی در خانواده هایی نو مکان سکونت دارند.
کاظمی پور در خصوص تأثیر این تعاملات در تداوم شبکه خویشاوندی گفت: با وجود این تغییر، تعاملات اقتصادی و اجتماعی میان خانواده و شبکه خویشاوندی همچنان تداوم دارد و انتظار می رود زوج هایی که بلافاصله بعد از ازدواج با حداقل یکی از اعضاء خویشاوندان خود زندگی می کنند باروری بالاتری داشته است.