وبگاه "اویل پرایس" تفاهم نامه گازی 40 میلیارد دلاری بین ایران و روسیه را تهدیدی برای منافع غرب دانست و نوشت روسیه با این اقدام در صدد است همچنان نقش خود را در تامین منابع انرژی اروپا حفظ کند.
به گزارش عصرایران، اویل پرایس در مطلبی به قلم " سیمون واتکینز" نوشت:
ولادیمیر پوتین رییس فدراسیون روسیه، هفته گذشته وارد تهران شد. درست قبل از ورود او غول گاز دولتی روسیه، "گازپروم"، یک یادداشت تفاهم 40 میلیارد دلاری با شرکت ملی نفت ایران (NIOC) امضا کرد که بخشی از دستور کار گسترده آن افزایش همکاری بین روسیه و ایران است.
این تفاهم نامه بر اساس ایدههایی است که در ژانویه گذشته بین پوتین و ابراهیم رییسی رییسجمهوری ایران و دیدار اوایل ژوئن الکساندر نواک معاون نخستوزیر روسیه از ایران مورد بحث قرار گرفت و برای بحران کنونی گاز جهانی بسیار مهم است.
اویل پرایس در ادامه نوشت:
بر اساس توافقات در چارچوب این تفاهم نامه، شرکت دولتی گازپروم روسیه متعهد شده به شرکت ملی نفت ایران در توسعه 10 میلیارد دلاری میادین گازی کیش و پارس شمالی با هدف تولید بیش از 10 میلیون متر مکعب گاز در روزکمک کند. این تفاهم نامه همچنین حاوی جزییات پروژه 15 میلیارد دلاری برای افزایش تزریق فشار در میدان گازی بزرگ پارس جنوبی در مرز دریایی ایران و قطر است.
به گفته منابع خبری ایران، گازپروم علاوه بر این در تکمیل پروژه های مختلف گاز طبیعی مایع (LNG) و ساخت خطوط لوله صادرات گاز مشارکت خواهد داشت.
این تفاهم نامه باعث می شود روسیه کنترل بیشتری بر ذخایر گازی آینده ایران داشته باشد که ممکن است در ابتدا، قبل از انتقال به شمال، به جنوب اروپا راه پیدا کند تا به کاهش بحران فعلی عرضه گاز در کشورهای عمده اروپایی کمک کند.
روسیه نیز با درگیر شدن عمیقتر در میدان عظیم گازی پارس جنوبی، موقعیت خود را برای مختل کردن عرضه گاز مایع (ال ان جی) که از قطر خارج میشود و به مقصد اروپا میآید، قرار داده است.
میدان پارس جنوبی با مساحتی به وسعت 3700 کیلومتر مربع از بزرگترین مخازن گازی جهان است که حداقل 1800 تریلیون فوت مکعب گاز و حداقل 50 میلیارد بشکه میعانات گازی طبیعی را در خود جای داده و 6 هزار کیلومتر مربع باقی مانده میدان شمالی متعلق به قطر است. با توجه به علاقه مداوم چین به فاز 11 میدان گازی پارس جنوبی، این موضوع اهمیت ژئوپلیتیکی گستردهتری پیدا میکند.
تمرکز گازپروم بر گسترش ظرفیتهای تولید گاز مایع ایران (ال ان جی) دقیقا در زمانی است که افزایش چشمگیر عرضه LNG برای کشورهای اروپایی برای جبران کمبود گاز ناشی از ممنوعیت واردات گاز روسیه ضروری است.
این به وضوح به عنوان یک استراتژی اصلی آزموده روسیه قابل شناسایی است که بر ترکیبی از افزایش تدریجی فشار بر دشمن متکی است و سپس فقط منتظر ماندن تا زمانی است که او غالبا یک راه عالی برای دستیابی به پیروزی را از دست بدهد.
با ایجاد نقطه مقابل برای عرضه LNG قطر و همچنین با ایجاد چشم انداز بسیار واقعی برای اختلال در منبع تولید یا در ترانزیت انرژی، کرملین به دنبال این است که همچنان سررشته وابستگی اروپا به انرژی روسیه را تحت کنترل خود داشته باشد.
بخش خوشحال کننده طرح روسیه برای سرمایه گذاری در بخش انرژی ایران، در نهایت آزادسازی پتانسیل عظیم LNG ایران این است که این اقدام می تواند به بحث در مورد مطلوبیت بازگرداندن ایران به دایره دیپلماسی جهانی از طریق احیای نسخه ای از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) انرژی می بخشد. (به هر حال، ایران پس از روسیه دومین ذخایر بزرگ گاز در جهان را دارد و سال هاست برنامه هایی برای بهره برداری از آن در نظر گرفته شده است.)