هرچه باشد پرچم، نماد یک ملت است. ما که با مردم آمریکا جنگ نداریم، پس چرا با این حرکات به آنها اعلام جنگ می‌دهیم آن هم از خانه ملت! پیام این آتش زدن‌ها و مرگ گفتن‌ها برای سایر ملت‌ها چیست؟ از چند نماینده احساساتی که بگذریم، شخصیت‌هایی مثل رئیس و نواب رئیس مجلس و امثال آنان، وظیفه‌ای نداشتند؟!

جمهوری اسلامی نوشت: همه گفتند و نوشتند در این شرایط نباید با ترامپ همراه شد و دست به اقداماتی زد که افکار عمومی آمریکا و سایر کشورها و دولت‌هایی که به تصمیم جاهلانه و شتابزده او در خروج از برجام اعتراض داشتند و به نوعی حق را به ایران اسلامی می‌دادند، دچار تردید شود و به ویژه اکنون که قرار است برجام با ضمانت اروپایی‌ها و روس و چین، ادامه یابد.

این بهانه دادن‌ها و دور کردن دوستان و همراهان، کاری خلاف سیاست هوشمندانه و اگر عمدی باشد، خلاف مصالح و امنیت ملی است. به عنوان مثال هرچه زمان می‌گذرد. واقعه آتش زدن پرچم آمریکا آن هم در جایگاه هیات رئیسه مجلس غیرمنطقی‌تر و زیان بارتر جلوه می‌کند و آثار خود را در رسانه‌های بیگانه نشان می‌دهد.

هرچه باشد پرچم، نماد یک ملت است. ما که با مردم آمریکا جنگ نداریم، پس چرا با این حرکات به آنها اعلام جنگ می‌دهیم آن هم از خانه ملت! پیام این آتش زدن‌ها و مرگ گفتن‌ها برای سایر ملت‌ها چیست؟ از چند نماینده احساساتی که بگذریم، شخصیت‌هایی مثل رئیس و نواب رئیس مجلس و امثال آنان، وظیفه‌ای نداشتند؟!

همین اقدامات حاشیه‌ای و فراموش شدنی برای ما، در قضاوت مردم و حافظه تاریخی آنان از یاد نمی‌رود، کما اینکه آقایان نماینده بازتاب اقدام خود را می‌توانند در فضای مجازی و رسانه‌های اروپا و آمریکا و سایر نقاط جهان ببینند. هر چند ممکن است این آتش سوزی، ابتکار! چند نفر باشد ولی سکوت سایرین و عدم اعتراض به این اقدام. حتماً حمل بر همراهی می‌شود. لطفاً نگوئید این‌ها مسائل کوچکی است، همین مسائل کوچک و ظاهراً بی‌اهمیت وقتی کنار هم چیده می‌شوند - حداقل در دو دهه گذشته - آنگاه نتیجه می‌شود مسئله عظیم و پیچیده‌ای که بسیاری هنوز لاینحل مانده است.

یک اعلام حمایت نسنجیده. یک منزوی کردن به ظاهر آسان، یک مورد به موقع نفهمیدن و عمل نکردن، یک مورد عذرخواهی فوری نداشتن، یک مورد در جهت تضعیف دوستان و تقویت دشمنان گام برداشتن، یک مورد اختلاس و فساد و سوءمدیریت را ندیده گرفتن، یک خطا در اعلام مسائل امنیتی و نظامی با بوق و کرنا و هزاران تکرار از این یک‌ها، چه آخر و عاقبتی دارد؟

کسی نمی‌داند آینده چه خواهد شد ولی هرچه باشد روشنی آن در پرتو پرهیز از این خطاهای به ظاهر کوچک است و تاریکی آن از انجام آنها. شنیده اید که اصرار بر ارتکاب و تکرار گناهان کوچک، خودش گناه کبیره است. پس مرتکب آن نشویم، ماه مبارک رمضان فرصت خوبی را پیش روی همگان قرار می‌دهد. امید است که آسان از دست نرود.