2 - بر اساس اطلاعاتی که داریم، هزینه های این سفر نه از منابع عمومی که توسط خود آیت الله پرداخت شده است و از این بابت هزینه ای بر بیت المال وارد نشده است.

3 - آیت الله هاشمی شاهرودی یک شهروند عادی نیست بلکه یک مقام ارشد در جمهوری اسلامی و در نتیجه، موضوعِِ افکار عمومی است. وقتی مسؤولی در افکار عمومی موضوعیت پیدا کند، اخبار مربوط به او نیز جزو حقوق مردم قرار می گیرد، این که چه می کند، کجا می رود و گزارش کارش چیست؟

متأسفانه درباره سفر آیت الله هاشمی شاهرودی به آلمان، یک پنهان‌کاری ناشیانه صورت گرفت و به رغم پیگیری رسانه ها، دفتر ایشان ، نه در قم و نه در مجمع تشخیص مصلحت نظام هیچ گونه اطلاعاتی درباره این که آیت الله به کدام کشور رفته است نمی دادند و فقط می گفتند ایشان به خارج رفته است؛ گو این که "خارج" نام یک کشور است!

این بسیار زشت است که خارجی ها بدانند رئیس مجمع تشخیص مصلحت ایران کجاست ولی ایرانی ها ندانند!

با این حال، همان طور که انتظار می رفت، اطلاعات سفر آیت الله نیز مخفی نماند و مشخص شد که ایشان به هانوفر آلمان رفته است.

4 - هر چند برخورداری از بهترین شرایط درمانی حق همه است، اما مسؤولان نظام که مدام بر لزوم ساده زیستی و توجه به ظرفیت های داخلی تأکید می کنند، باید برای سفر درمانی اروپا، توضیحات قانع کننده ای به افکار عمومی ارائه کنند تا این گونه نتیجه گیری نشود که حرف مسؤولان با عمل شان نمی خواند؛ این موضوع به ویژه درباره مسؤولانی که ملبس به لباس روحانیت هستند، بیش از بقیه صدق می کند.

5 - گذشته از همه این ها ، سفر آیت الله هاشمی شاهرودی به آلمان یک خطای سیاسی بود؛ کاملاً قابل پیش بینی بود که جریان های ضد جمهوری اسلامی که در اروپا فعال هستند، حضور رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام را به دستاویزی برای تحرکات ضد نظام بدل کنند کما این که در برابر بیمارستان محل بستری آیت الله شاهرودی تجمع کردند و علیه او و نظام شعار دادند یا یکی از نمایندگان پارلمان آلمان شکایتی علیه او با اتهامات حقوق بشری تسلیم دادستانی آلمان کرد و پرونده قضایی هم ظاهرا تشکیل شد.

بعد از 40 سال تجربه، واقعاً جای شگفتی و تأسف است که پیش بینی هایی به این سادگی را انجام نمی دهند و برای نظام هزینه درست می کنند.

اکنون آیت الله به ایران بازگشته است و سلامت و بهبود ایشان را از خداوند خواستاریم.