ادعاهای ضد و نقیض دو سازمان دولتی: چه کسی دارد رسماً و علناً دروغ می گوید؟

عصر ایران - ماجرای آب معدنی دماوند، با اظهار نظرهای متفاوت مقامات سازمان ملی استاندارد، وارد فاز جدیدی شده است.
برای مردم، البته محصولی به نام "دماوند" در درجه اول اهمیت قرار ندارد بلکه آنچه برایشان به دغدغه تبدیل شده، "سلامت" شان است که گمان می رود آن طور که باید و شاید، جدی گرفته نمی شود. هر چند که هیچ کس از نابود شدن برندی 40 ساله خوشحال نیست.

ماجرا از آنجا آغاز شد که سازمان غذا و داروی وزارت بهداشت، آب معدنی دماوند را غیربهداشتی دانست و به شرکت تولید کننده، اخطار رفع اشکال داد ولی این شرکت بدون رفع اشکال، به تولید ادامه داد و وزارت بهداشت نیز در واکنش، علاوه بر پلمب "دماوند" ، نامش را اعلام عمومی وپرونده  را به قوه قضائیه ارسال کرد.

اینک اما سازمان ملی استاندارد با انتقاد از وزارت بهداشت می گوید که آب بسته بندی شده دماوند، سالم است و مشکلی ندارد.

معاون سازمان ملی استاندارد در این باره چنین می گوید:
«استنباط ما این است که وزارت بهداشت، آب آشامیدنی "دماوند" را با فاکتورهای آب معدنی بررسی کرده است.»
از این مقام محترم می پرسیم که در این بحث که افکار عمومی را به شدت مشغول خود کرد، استناد به "استنباط" چه معنایی می دهد؟ مگر نمی توانید ازسازمان غذا و دارو ماجرا را بپرسید که به سراغ استنباط خود رفته اید؟ مگر هر دو سازمان هایی دولتی نیستید که باید در تعامل با یکدیگر باشید؟ پس چه حاجتی به استنباط؟! مگر درباره عرفان و فسلفه و روان شناسی یونگ دارید صحبت می کنید که هر کس استنباط خود را بگوید؟!

وانگهی آب معدنی یا آب بهداشتی ، هر چند می توانند در ادبیات تولید کننده ها و نهادهای نظارتی دو چیز متفاوت باشد ولی در ادبیات عمومی و عرفی، همه آبهای بسته بندی شده که در بطری عرضه می شوند، آب معدنی نامید می شوند و هیچ کس به فروشنده نمی گوید:لطفا یک آب آشامیدنی بدهید، بلکه همه از عبارت آب معدنی استفاده می کنند.
مهم این است که وقتی آبی آلوده باشد، چه فرقی دارد که اسمش "معدنی" باشد یا "آشامیدنی"؟ چرا که در هر حال، آن آب دیگر آشامیدنی نیست.

یا در جای دیگر می گوید: "از نظر استانداردهای ملی، این آب سالم است و مشکلی ندارد.  
از یک سال گذشته آب‌های آشامیدنی "دماوند" توسط سازمان استاندارد بررسی شده و سالم بوده است و همان ابتدا که بحث مشکل‌دار بودن آن مطرح شد بازهم آن را آزمایش کردیم که مشخص شد سالم است. "
 
واقعاً اگر این گونه باشد که معاون سازمان ملی استاندارد می گوید، آنگاه باید به یاد "عذر بدتر از گناه" افتاد چرا که معلوم می شود مشکل از بررسی نیست بلکه مشکل این است که سطح استاندارد تعریف شده به حدی نازل و غیراستاندارد است که آب آشامیدنی دارای آلودگی میکروبی را "استاندارد ، سالم و بی مشکل" می داند.

این چه استانداردی است که آب آلوده به میکروب "سودوموناس" را سالم و بدون مشکل می داند؟

به سخنان وزیر بهداشت در این باره توجه کنید که در این باره گفته است: محصولات این شرکت به میکروب سودوموناس آلوده بوده است که می تواند برای انسان مضر باشد.

طبق آنچه خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی در باره میکروب سودوموناس"نوشته است، این یک میکروب و پاتوژن بیماری زا و فرصت طلب است که از سیستم ایمنی ضعیف افراد سوءاستفاده و در بافت های بدن انسان عفونت و سموم مضر ایجاد می کند.
میکروب سودوموناس می تواند عفونت های مجاری ادراری، سیستم تنفسی، التهاب و آماس پوست، عفونت های بافتهای نرم، باکتریمی( وجود باکتری در خون)، عفونت های استخوان و مفاصل، عفونت های معده و روده ای و عفونت های سیستمیک متنوع بویژه در بیماران با سوختگی های شدید ، بیماران مبتلا به سرطان و ایدز که سیستم ایمنی آنها سرکوب شده، ایحاد کند."

واقعاً وحشتناک نیست که وجود چنین میکروب خطرناکی در آب های بسته بندی شده، از نظر سازمان استاندارد، "بی مشکل" ، عنوان شود؟ واقعاً درباره مواد غذایی دیگر چه وضعیتی حاکم است؟
به نظر می رسد خود سازمان استاندارد ، باید بازتعریف و استاندارد شود و نیز استانداردهایش مورد بازبینی جدی قرار گیرند.

تنها در یک صورت می توان از نگرانی استاندارد در آمد که ثابت شود وزیر بهداشت و سازمان غذا و دارو، دروغ گفته اند که آن هم نگرانی بزرگ تری است. ولی با توجه به این که از نظر قانون، وزارت بهداشت و سازمان غذا و داروی آن متولی سلامت مواد غذایی هستند، اصل بر صحت مواضع رسمی آنهاست مگر آن که خلافش ثابت شود.

اما از همه جالب تر این که چند روز قبل از این که معاون سازمان استاندارد ، آب معدنی دماوند را سالم و بی مشکل اعلام کند،  رئیس این سازمان با پذیرش تقصیر صورت گرفته درباره آب معدنی دماوند گفته بود: سازمان ملی استاندارد تنها مقصر توزیع آب‌ معدنی‌های آلوده کارخانه "دماوند" نیست و وزرات بهداشت نیز به اندازه این سازمان در این جریان مقصر است، چراکه آب معدنی‌های جمع آوری شده از بازار علامت استاندارد و تاییدیه وزارت بهداشت را با هم داشتند.
نیره پیروز بخت افزوده بود: توزیع این آب معدنی‌ها که مورد اعتراض وزارت بهداشت قرار گرفته، ناشی از عدم نظارت وزارت بهداشت و سازمان استاندارد است.

حال چگونه شد که بعد از گذشت چند روز که عالی ترین مقام استاندارد کشور، آب معدنی دماوند را آلوده دانسته و کوتاهی صورت گرفته و "عدم نظارت" را پذیرفته بود، معاون وی رسماً خلاف حرف های او موضع می گیرد و هم عدم نظارت را رد می کند و هم آلودگی را و می گوید که ما قبلاً هم آزمایش کرده بودیم و سالم بود!

واقعاً آنجا چه خبر است؟! به راستی چه کسی درباره موضوعی که به سلامت مردم مرتبط است ، رسماً و علناً «دروغ» می گوید؟!