عصر ایران- امروزسی و هفتمین سالروز واقعه 17 شهریور 1357 است. درباره این روز بسیار گفته و نوشته شده و خصوصا نقشی که در شتاب گرفتن انقلاب ایفا کرد و پروژه دولت آشتی ملی جعفر شریف امامی را با شکست رو به رو کرد.

17 شهریور اما برای چهره های شاخص هنر موسیقی دستگاهی و ستنی ایران نیز یک روز خاص است و این روزها که محمد رضا شجریان استاد آواز ایران به رغم بیماری آماج حملات و انتقادات مدعیانی است که غیر خود را از دایره انقلاب جدا می دانند این یاد آوری مناسبت دارد که در اعتراض به واقعه میدان ژاله تهران جمعی از چهره های برجسته موسیقی رادیو همراه حسین علیزاده به صورت دسته‌جمعی از رادیو استعفا دادند و خارج شدند و به همین نیز بسنده نکردند و با شعر و ترانه و آواز مردم را همراهی کردند.

آنان در زیرزمین خانه محمدرضا لطفی گرد آمدند و دسته‌جمعی نواختند و خواندند. یکی از محصولات این زیر زمین تصنیف «ژاله خون شد» بود که شعر آن را سیاوش کسرایی سروده بود و دوره تازه و متفاوتی برای حسین علیزاده به حساب می آمد.

گروه موسیقی عارف با این تصنیف شناخته می شد.

دستگاه چهارگاه، صدای محمدرضا شجریان و همراهی کم‌نظیر گروه کُر که هیچ نمونه مشابهی در تاریخ موسیقی معاصر نداشت:

ژاله بر سنگ افتاد چون شد ؟ / ژاله خون شد

خون چه شد ؟ خون چه شد ؟ / خون جنون شد

ژاله خون کن /خون جنون کن

سلطنت زین جنون واژگون کن /ژاله بر گل نشان، گلپران کن

بر شهیدان زمین گلستان کن / نام گمنام‌ها جاودان کن

تا به صبح آید این شام تیره / در شب تیره آتش فشان کن

دست در کن/ شو خطر کن/ خانه ی ظلم زیر و زبر کن

جان خواهر، روستایی، برادر/ پیشه ور، ای جوان، ای دلاور

ما همه یک صف و در برابر/ آن ستمکار، آن تاج بر سر

خواهر من، گرامی برادر / چون به هر حال تنهاست مادر

من به خاک افتادم تو بگذر/ بهر ایجاد دنیای بهتر

ای شما ای صف بی شماران / اشک من در نثار شمایان

بر سر هر گذرگاه و میدان/ ژاله شد، ژاله شد، ژاله چون شد؟

ژاله خون شد، ژاله دریای خون شد/ خون جنون، خون جنون

سلطنت واژگون، واژگون شد