بنزین گران شده، بسیاری از مردم ناراضی اند و درست در این میان، سخنگوی دولت، وارد گود شده و می گوید که مردم! کجای کار هستید؟ اگر روحانی نبود قیمت تا 1500 تومان هم بالا می رفت!

عصر ایران ؛ جعفر محمدی - بعد از حذف بنزین سهمیه ای و تک نرخی شدن قیمت بنزین (هر لیتر 1000 تومان)، محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت اعلام کرد که قرار بود بنزین 1200 یا 1500 تومان شود ولی رئیس جمهور روحانی با آن مخالفت کرده است.

این گونه سخن گفتن، به طرز آشکاری یادآور ادبیات و مشی تبلیغی دوران احمدی نژاد است که طی آن کوشیده می شد از رئیس جمهور وقت، چهره یک قهرمان مردمی بسازند که در بحبوحه ماجراهای مختلف وارد عمل می شود و برخلاف بقیه دولتمردان، به نفع مردم تصمیم می گیرد.

اینک نیز دقیقاً همان ماجراست. بنزین گران شده، بسیاری از مردم ناراضی اند و درست در این میان، سخنگوی دولت، وارد گود شده و می گوید که مردم! کجای کار هستید؟ اگر روحانی نبود قیمت تا 1500 تومان هم بالا می رفت!

لابد در این بخش ماجرا، اولاً باید مردم خوشحال شوند که بنزین فقط 1000 تومان شده و نه 1200 یا 1500 تومان و ثانیاً باید سپاسگزار رئیس جمهور باشند که به دادشان رسیده است!

مسؤولان دولتی باید بدانند که این روش ها نه تنها کهنه و نخ نما، که آزاردهنده هم شده اند و کسی هم تحت تأثیر این سخنان تبلیغی قرار نمی گیرد.

وانگهی آیا امور دولت و تصمیم گیری های مهمی مانند تعیین نرخ بنزین، بر اساس مطالعات کارشناسانه انجام می شوند یا تصمیم شخصی رئیس جمهور؟!
مشخصاً درباره موضوع حاضر، صلاح کشور - با توجه به جمیع جهات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی- یا در این بوده که بنزین 1000 تومان شود یا 1200 یا 1500 تومان.

اگر صلاح کشور در همان 1000 تومان بود، چرا دولت می خواست 1200 یا 1500 تومان قیمت گذاری کند که نهایتاً رئیس جمهور از آن جلوگیری کرده است؟ آیا همه جز رئیس جمهور، خلاف صلاح کشور حرکت می کردند؟
اگر هم با توجه به ملاحظات سیاسی و اجتماعی و اقتصادی، قیمت 1200 یا 1500 به نفع کشور بود، چرا رئیس جمهور خلاف صلاح کشور، عمل کرده است؟!

هر چند که تک نرخی کردن قیمت بنزین، در مجموع به نفع کشور است ولی این قبیل اظهارنظرهای تبلیغاتی اساساً فاقد هرگونه توجیه عقل پسند است و نهایتاً به ضرر کسی که از او تعریف و تمجید شده است، تمام می شود.

بنابراین، دولتمردان را به اتخاذ تصمیمات کارشناسی و توضیح صادقانه به مردم و دوری از "شوهای تبلیغی" و "روش های تاریخ مصرف گذشته" دعوت می کنیم. مردم، بسیار بیشتر از آنچه برخی مسؤولان می پندارند، می فهمند، ولو آن که آن سوی میزها ننشسته باشند.

تماشاخانه