عصر ایران؛ سروش بامداد- «چهارشنبه سوری» واژه آشنایی برای همه ماست چرا که همه ایرانیان از آن خاطره دارند.
قرن هاست که ایرانیان با چهارشنبه سوری به استقبال نوروز می روند و با سیزده به در با نوروز وداع می کنند و کار و فعالیت روزانه را از سر می گیرند.
البته دستگاه های دولتی و درمانی و خدمات دهندگان بخش خصوصی در تمام یا بخش هایی از نوروز فعالیت خود را متوقف نمی کنند اما در نگاه کلی می توان گفت که با چهارشنبه سوری وارد تعطیلات نوروزی می شویم و با سیزده به در هم به در می آییم.
در رسانه های رسمی اما از چهارشنبه سوری با عنوان «چهارشنبه آخر سال» و از سیزده به در با نام «روز طبیعت» یاد می کنند حال آن که اولی از یک جشن ملی حکایت می کند و تعبیری چون چهارشنبه آخر سال، واجد هیچ بار معنایی خاصی نیست و تازه نادرست هم هست چون این آیین مربوط به سه شنبه آخر سال است و جشن را در شب چهارشنبه برگزار می کنند. منظوراز سیزده به در نیز گذران روز سیزده در «در و دشت» است و «در» در اینجا به مفهوم طبیعت است.
این گفتار البته تنها ناظر به چهارشنبه سوری است که موعد آن نزدیک تر است و این واقعیت که چهارشنبه سوری هر چند به رسمیت شناخته نشده اما وجود دارد.
می توان احتمال داد که پاره ای حساسیت ها نسبت به این جشن باستانی در جامعه پیش از انقلاب و به صورت رسمی پس از انقلاب به این خاطر بوده که گمان می رفته چون بر جای مانده از دوران پیش از اسلام است با باورهای اسلامی تعارض دارد یا تصور تقدیس و تکریم آتش از آن وجود داشته یا دارد حال آن که آتش جنبه نمادین دارد و وقتی اکثریت ایرانیان مسلمان هستند طبعا اکثریت شرکت کنندگان در جشن چهارشنبه سوری نیز مسلمان اند و چهارشنبه سوری را باید به مثابه آیینی از آیین های نوروزی نگریست و بار دیگری بر آن نگذاشت.
به لحاظ تاریخی البته نمی توان از تاثیر منفی باستان گرایی افراطی در دهه 50 یاد نکرد اما همان گونه که در مورد کورش این انگاره اصلاح شد و یادکرد کورش هخامنشی تایید جشن های دو هزار و پانصد ساله به حساب نمی آید چهارشنبه سوری هم نباید الزاما یادآور تصویر امیر عباس هویدا نخست وزیر وقت در مراسم سال های 54 و 55 باشد که بر صفحه اول روزنامه ها نقش می بست با تیتر و شعار آشنای این آیین که « سرخی تو از من- زردی من از تو» و آن قدر شکل کار مبتذل بود که در سال بعد از نخست وزیر بعدی - جمشید آموزگار- به آن صورت سر نزد.
اگر این سوء تعبیر اصلاح شود بخشی از حساسیت ها نیز فرو می کاهد و آنچه باقی می ماند نگرانی های امنیتی و سلامت جامعه است. همان که صدا و سیما اصرار دارد تبلیغات منفی علیه چهارشنبه سوری را در لوای آن مطرح کند.
اما اگر واقعا مشکل چهارشنبه سوری آسیب های ناشی از سوختگی است و به همین خاطر تصاویر هشدار دهنده را از تلویزیون پخش می کنند تا خدای ناکرده مردم آسیب نبینند به سادگی می توان وجوه دیگر این روز را پررنگ کرد تا نیاز به این حجم از ترقه اندازی هم نباشد.
به بیان دیگرغرض این است که چهارشنبه سوری از دو سو مورد هجوم است. گروه اول مخالفان این روزهستند که به شکل نمادین و آیینی هم بسنده نمی کنند و با این روز از اساس مخالف هستند. فارغ از این که تهدید سلامت مردم باشد یا نباشد. کارهای احتراقی انجام دهند یا به آتش بازی اکتفا کنند. گروه دوم اما کسانی هستند که با رفتار افراطی، هیجانی و بعضا غیر عقلانی ، چهارشنبه سوری را از یک شب شاد به یک شب پر اضطراب و نگرانی بدل ساخته اند. این گروه با ادعای پاسداشت این روز بیشترین جفا را در حق آن روا داشته اند.
راهکاربینابین اما روشن است. این که چهارشنبه سوری و نه چهارشنبه آخر سال به عنوان یک آیین ملی و شاد به رسمیت شناخته شود و تلویزیون به جای این که تنها مدام تصاویر هشدار دهنده را نشان دهد یا گمان کند اگر سه شنبه شب فیلم سینمایی پخش کنند جوانان در خانه می نشینند از خود چهارشنبه سوری بگوید و این جشن را به معنی واقعی کلمه برگزار کند. مثل شب یلدا که سال ها مسکوت بود ولی در سال های اخیر در رسانه رسمی هم گرامی داشته می شود. در آن سو نیز مردم واقعا چهارشنبه سوری برگزار کنند. جشنی از نور و شادی به جای این همه صداهای مهیب و واقعا نگران کننده.
عید امسال را با چهارشنبه سوری شروع کنیم اما با یک چهار شنبه سوری واقعی و بی خطر. به گونه ای که اگر یکی از اجداد ما از خاک برخیزد گمان نکند در شهرها جنگی در گرفته! بلکه شاهد جشن باشد و همه ما زندگان شاهد جشن باشیم.
صدا و سیما هم به شعور مردم بیش از پیش احترام بگذارد و به جای این که تنها خود را نگران آسیب دیدن مردم نشان دهد و از چهارشنبه آخر سال بگوید چهارشنبه سوری را یاد کند. هر چند که این رسانه انحصار گفتمانی خود را از دست داده و در بسیاری از عرصه ها بازی را به رقیبان واگذار کرده و چهارشنبه سوری هم منتظر نظر این رسانه نمی ماند.
چهارشنبه سوری مبارک باشد اما مراقب باشیم. با نور جشن بگیریم نه با صداهای مهیب!
حال کردیم آقا
ولی هم مردم و هم مسوولین جنبه و عرضه گرامیداشت مناسبتهای ایرانی-اسلامی را یاد نگرفته اند... یا از این ور بام میفتند یا از آن ورش..
درود بر شما عصر ایران که دو کلام حرف حساب در زبان دارید ...
زنده و پاینده باد جشن ها و آیین های کهن ایران زمین.
متاسفانه بجاي ايجاد فضاي مناسب و فرهنگ چهارشنبه سوري اين مراسم به سمت ترقه بازي و فشفشه بازي رفته است كه هيچگونه مناسبتي با آيين هاي باستاني ما ندارد. مسلما همانطور كه نگارنده متن فوق اشاره نموده است درصورتي كه بجاي سركوب ، آيين واقعي چهارشنبه سوري رواج داده شود هيچ خطري كسي را تهديد نميكند .
چهارشنبه سوری بیخطربرهمه ی ایرانیان پاکنهادمبارکباد.
جشن ملی چارشنبه سوری برهمه ی هم میهنان گرامی ، خجسته باد.
باتوجه به اینکه هر کار هم شود چهارشنبه سوری قابل حذف نیست.
راه حل این است که: شهرادریها یک یا چند محل وسیع مناسب را اعلام کنند، نیروی انتظامی، ماشین آتش نشانی و آمبولانس هم حاظر باشند. همین. بقیه امور را خود مردم به درستی انجام می دهند. در غیر این صورت ترقه زیر پای نوامیس مردم، زنان باردارف کودکان، خودروی پلیس و غیره امری محتمل به نظر می رسد (خدای ناکرده)
ممنون بابت انتشار این مطلب.
متاسفانه رسوم خوب و مفرحی مثل آجیل خوردن و قاشق زنی و پریدن از روی کپه های کوچک آتش(نه آتش های با ارتفاع 1 متر حاصل از احتراق لاستیک!) خوردن سبزی پلو و ماهی و آش و ....رو به زوال هستند و جای آن را ایجاد سر و صدا و رفتارهای ناهنجار و پر خطر گرفته است!
از روزي ژهارشنبه سوري تبديل به جنگ شهري شد كه خانواده ها از اين مراسم حذف شدند .
مانند سيزده به در كه اتفاقا" به رسميت شناخته شدن آن به عنوان تعطيل رسمي باعث شد همه ايراني ها يك روز را در خارج از خانه به سر ببرند و اتفاقا" هيچ تلفاتي هم ندهند همين موضوع است كه همه يك روز را با صلح و صفا در كنار خانواده به سوي طبيعت رفته ، و از بودن در فضاي سبز لذت مي برند ،
اگر چهارشنبه سوري هم اينگونه به رسميت شناخته شود ، مي توان اميدوار بود خانواده ها ، چند ساعتي را در شب بيرون باشند و شايد آتشي روشن كرده و فشفشه اي هم به هوا پرتاب كنند و كسي هم آسيب نبيند ،
دستگاههاي دولتي هم مي توانند پيش قدم شده با مراسم آتش بازي و اجراي زنده در پاركها نسخه شبانه سيزده بدر را اجرا كنند
ترقه و ماهی قرمز مربوط به چینی هاست
کیکاووس زنی دیگر که جوان و بسیار زیبا روی بوده برمی گزیند. سودابه عاشق سیاوش می شود و نیرنگها میکند.
کاووس شاه بر هردو بدگمان می گردد برای بی گناهی آنها عبور از آتش را چاره کار می داند سودابه با نیرنگ از این کار سر باز میزند و سیاوش به پدر می گوید که پاک دامن است و از راهرو آتش عبور خواهد کرد و اگر گنه کار باشد خواهد سوخت.
کوهی از آتش در بیرون شهر برمی فروزند و مردمان نگران و گریان نظاره میکنند
سیاوش به تندرستى و چاپکى و چالاکى به همراه اسب سیاهش از آتش عبور کرده و تندرست بیرون می آید.
عبور از آتش سیاوش در بهرام شید (سه شنبه) آخر سال روى داده بود.
کاووس شادمان بفرمود، از چهارشنبه تا ناهید شید (آدینه) در سراسر ایران زمین سه روز و سه شب جشن، شادمانی و سورچرانی برگزار شود
ز آن پس به یاد عبور سرفرازانه سیاوش از آتش و پاکی او، همواره ایرانیان واپسین شبانه بهرام شید (سه شنبه شب) را با پریدن از روى آتش جشن مى گیرند.
پیشاپیش4شنبه سوری مبارک!
نوروزتان خجسته
تا اونایی که مخالف برگزاری چهارشنبه سوری هستند نتونن سوء استفاده کنند
تا اونایی که مخالف برگزاری چهارشنبه سوری هستند نتونن سوء استفاده کنند
خطاب به اين مسئولان به اصطلاح فرهنگي و صدا و سيماي ميلي عرض كنم كه جشنهاي ملي ايران قابل حذف شدن نيستند پس بجاي زحمت بي خودي سعي در ترويج صحيح اين جشن ملي نماييد.اين اشتباه در اول انقلاب با شب يلدا شروع شد و هيچ برنامه خاصي براي ان نبود ولي زود فهميدند كه يلدا جزو فرهنگ مردمي است