قبل از آغاز بحران ، دمشق تلاش‌های تازه خود را برای کاهش حمایت‌های مالی از سوخت و آزاد‌سازی اقتصاد آغاز کرده بود اما پس از آغاز اعتراض‌ها، از این سیاست دست کشید و مجدداً به پرداخت یارانه برای سوخت روی آورد. همچنین دستمزد‌ها را افزایش داد و مالیات‌ها را نیز از مواد غذایی برداشت.

عصرایران ؛ مریم جعفری - شاید «بشار اسد» رئیس‌جمهوری سوریه، و حزب بعثش بتوانند با حمایت روسیه و چین و ادامه مذاکرات راهی را برای حل بحران سیاسی بیابند اما مسئله‌ای که در این میان اهمیت ویژه‌ای دارد، مشکلات اقتصادی است که دمشق در این چند ماه با آن به شدت درگیر است و می‌تواند پاشنه آشیل دولت دمشق باشد. اسد

کار‌شناسان اقتصادی بر این باورند که حتی اگر اسد بتواند از این ناآرامی‌ها به سلامت خارج شود و مخالفان سوری نتوانند دولت او را ساقط کنند، اقتصاد ویران شده این کشور بزرگترین چالش را برای حکومت اسد رقم خواهد زد.
از همین الان هم بخش وسیعی از تاجران و سرمایه‌گذاران در سوریه نسبت به سقوط اقتصادی این کشور هشدار داده‌اند. صندوق بین‌المللی پول نیز اعلام کرده که اقتصاد سوریه در سال جاری بیش از سه درصد رشد نخواهد کرد.

قبل از آغاز بحران ، دمشق تلاش‌های تازه خود را برای کاهش حمایت‌های مالی از سوخت و آزاد‌سازی اقتصاد آغاز کرده بود اما پس از آغاز اعتراض‌ها، از این سیاست دست کشید و مجدداً به پرداخت یارانه برای سوخت روی آورد. همچنین دستمزد‌ها را افزایش داد و مالیات‌ها را نیز از مواد غذایی برداشت.

این سیاست‌ها در حالی به کار گرفته شد که سوریه با بازارهای قرضه جهانی مرتبط نیست و بیشتر فعالیت‌های اقتصادی خود را از طریق بانک‌های داخلی با سرمایه‌گذاری محدود انجام می‌دهد.

اسد

تحلیل‌گران می‌گویند تنها راهکاری که پیش روی دولت قرار دارد قرض گرفتن از کشورهای دیگر است. اما از سوی دیگر، اعمال تحریم‌ها از سوی ایالات متحده آمریکا و اروپا که برخی از آن‌ها به صورت مستقیم بشار اسد و مشاوران ارشدش را هدف قرار داده است، می‌تواند اوضاع نقدینگی این کشور را وخیم‌تر کند.

همچنین سوریه که در رتبه‌بندی اقتصادی دیگر اعتباری ندارد، قادر نیست از مراکز تجاری بین‌المللی درخواست وام کند.

صنعت گردشگری سوریه که از مهم ترین منابع درآمدزایی این کشور به شمار می رود نیز بیش از یک سال است که دچار رکوردی سنگین شده است. لغو هر توری که قرار بود به سوریه برود ، مترادف است با از دست دادن دلارهای توریستی و نیز بیکاری فعالان صنعت گردشگری سوریه که تا همین چند وقت پیش ، رونق فراوان داشت.
همین حلب که امروز کانون درگیری هاست ، یک و نیم سال قبل ، پر از توریست هایی بود که در کنار نقاط تاریخی پرشمار آن ، عکس یادگاری می گرفتند.

این نکته را نیز نباید نادیده گرفت که موقعيت استراتژيك و حساس سوريه سبب شده تا جامعه جهاني با احتياط بيشتري درباره آينده دمشق تصميم بگيرد. اگر موقعیت ژئوپلتیکی سوریه نیز مانند تونس، لیبی و حتی بحرین بود، تاکنون بارها سناریوی پایانی که سران جهان برای سوریه نوشته بودند،اجرا شده بود. همین تفاوت موقعیتی در سوریه و تمایز شخصیت بشار اسد با دیگر رهبران عربی که درگير اعتراض‌ها بوده‌اند، باعث شده که جهان به گونه دیگری به دمشق نگاه کند و گام هایش درباره سوریه را محتاط و لرزان بردارد.