آقای احمدی نژاد! چطور شد یاد «اوین» افتادید؟

آیت‌الله صادق لاریجانی
رئیس محترم قوه قضائیه
سلام علیکم

اطلاع دارید که بازدید اینجانب از زندان اوین برای روز دوشنبه 17-07-91 برنامه‌ریزی و روز یکشنبه 16-07-91 از طریق وزیر محترم دادگستری به آن قوه محترم اعلام گردید. پس از ساعتی ایشان اعلام کردند که مسئولین قوه قضائیه می‌خواهند که این بازدید به روزهای آینده موکول گردد.

مقتضی است دستور فرمایید در اسرع وقت هماهنگی لازم جهت این بازدید معمول گردد.



آنچه خواندید ، متن کامل نامه رئیس جمهور به رئیس قوه قضاییه است تا بلکه بتواند دیداری از زندان اوین داشته باشد.
ماجرا از آنجا آغاز شد که مشاور رئیس جمهور ، برای گذراندن دوران محکومیت خود ، توسط مأموران دادستان جلب و به زندان اوین منتقل شد ؛ اتفاقی که برای محکومان دیگر نیز در این کشور به طور روزانه رخ می دهد.

احمدی نژاد در آن زمان به همراه کاروان یکصد نفری خود در سفر سالانه نیویورک بود. قرار بود جوانفکر هم در این سفر همراه رئیس جمهور باشد اما از بخت بد ، ویزایش صادر نشد و تنها ماند.

پیشتر ، یک بار قوه قضاییه خواسته بود جوانفکر را برای اجرای حکم دادگاه دستگیر کند اما با مداخله احمدی نژاد و برای بحرانی نشدن فضای سیاسی ، این اتفاق نیفتاد. این بار اما در شرایطی که فرزندان هاشمی رفسنجانی هم دستگیر شده بودند و هاشمی واکنشی علیه این موضوع نداشت ، سراغ جوانفکر رفتند و در غیاب رئیسش او را هم به اوین بردند.

احمدی نژاد از نیویورک که برگشت ، در همان فرودگاه ، وعده پیگیری ماجرای جوانفکر را داد و پس از آن که مذاکرات اولیه اش نتیجه نداد ، اعلام کرد که می خواهد از زندان اوین بازدید کند.
به همین دلیل روز 16 مهر نامه داد که فردایش می خواهد از اوین بازدید کند؛ درخواستی که با مخالفت قوه قضاییه مواجه و منوط به هماهنگی های قانونی شد.

در این باره دو نکته و چند سؤال قابل توجه است:

اولاً این که یک فعال رسانه ای ، ولو مشاور احمدی نژاد ، در زندان است ، خوشایند نیست و امیدواریم جوانفکر و بقیه کسانی که به اتهامات رسانه ای محکوم شده اند ، هر چه سریع تر خلاصی یابند.

ثانیاً هیچ اشکالی ندارد که رئیس جمهور ، به عنوان حافظ اجرای اصول قانون اساسی ، از زندان های کشور هم بازدید کند و اگر اشکال یا اشکالاتی را ملاحظه کرد ، نسبت به برطرف کردن آن در تعامل با قوای دیگر و مشخصاً قوه قضائیه اقدام کند.

اما علاوه بر این دو نکته -که ذکرش لازم بود- سوالاتی چند نیز وجود دارد که طرحشان خالی از فایده نیست:

چرا آقای احمدی نژاد در این 7 سال و اندی که از دوران ریاست جمهوری اش می گذرد ، تازه به یاد بازدید از زندان اوین افتاده است؟
آیا رئیس جمهوری که حتی بعضاً از مهد کودک ها هم بازدید کرده است ، وقت نداشته است از زندان ها بازدید کند و جویای حال زندانیان باشد؟
آیا قبلاً منع قانونی برای بازدید از زندان وجود داشته و اکنون موانع رفع شده است؟!
آیا پیشتر ، از وجود زندانی به نام اوین در شمال پایتخت خبر نداشته و تازگی ها از وجود چنین محبسی خبردار شده است؟

پاسخ همه این سوالات منفی است و جواب درست این است: احمدی نژاد نه برای دغدغه های ملی و رفع مشکلات احتمالی زندان ها ، که به خاطر مشاور زندانی اش یاد اوین کرده است و اصرار به بازدید دارد و الّا چرا قبل از زندانی شدن جوانفکر ، کلاً بی خیال اوین و زندانیانش بود؟!

آیا احمدی نژاد رئیس جمهور همه مردم ایران ، از جمله محکومان قضایی است یا رئیس جمهور دوستانی مانند علی اکبر جوانفکر؟!

اگر احمدی نژاد فکر می کند که در زندان اوین مشکلات و نواقصی وجود دارد و مثلاً حقوق زندانیان رعایت نمی شود ، چرا قبل از دستگیری مشاورش در صدد چاره جویی برنیامده بود ؛ آیا همه مشکلات درست بعد از دستگیری جوانفکر حادث شده اند؟!

چرا مسوولان وقتی اطرافیانشان دچار مشکل قضایی می شوند یاد دستگاه قضا و زندان می افتند؟ کما این که وقتی غلامحسین کرباسچی را به زندان افکندند، فوراً وزرای وقت کشور و دادگستری درخواست عزیمت به اوین را به قوه قضاییه دادند که البته با مخالفت مواجه شدند؟!

علاوه بر این ، با توجه به این که مشخص است درخواست برای بازدید از زندان، کاملاً با زندانی شدن جوانفکر مرتبط است و انگیزه اصلاحگرایانه ندارد ، به فرض تحقق چنین بازدیدی چه اتفاقی در جهت اصلاح امور رخ خواهد داد؟
احمدی نژاد در حوزه های اجرایی که فعال مایشاء است ، این همه بازدید انجام داده و اتفاق خاصی نیفتاده است ، حال چه انتظاری هست که بازدیدش از حوزه یک قوه دیگر مثمر ثمر باشد؟!

اگر دولت واقعاً دغدغه زندان ها را دارد و اگر مشکلاتی در این زمینه می بیند ، چرا از طریق وزارت دادگستری ، لوایح اصلاحی نمی دهد تا سودش را همه زندانیان و همه مردم ببرند نه فقط نورچشمی رئیس جمهور؟!

ای کاش محمود احمدی نژاد ، درخواست بازدید از زندان را قبل از زندانی شدن یار غارش می داد تا لااقل این باور به وجود می آمد که رئیس جمهور ، حتی نگران حقوق زندانیان نیز هست ، اما وقتی بعد از حبس مشاورش ، یاد بازدید از زندان می افتد و از میان همه زندان های تهران و سایر نقاط کشور ،درست می رود سراغ همان زندانی که مشاورش در آن است ، نمی توان امیدوار بود که از این ماجرا ، فایده ای عاید ملت شود.