1 - شانزدهمین دوره اجلاس عدم تعهد (نم) در تهران ، در حالی برگزار شد که اکثر رسانه ها ، نمایندگان مجلس و فعالان سیاسی کشورمان ، در توصیف اهمیت جنبش عدم تعهد گوی سبقت از هم ربوده و عمدتاً راه مبالغه را در پیش گرفته اند و چنان در وصف نم سخن می گویند که گویی از اقیانوس سخن می گویند!
سران شرکت کننده در اولین اجلاس جنبش عدم تعهد در بلگراد- سال ۱۹۶۱
از راست به چپ یوسیپ بروز تیتو، احمد سوکارنو، جمال عبدالناصر، قوام نکرومه و جواهر لعل نهرو
در این که جنبش عدم تعهد با حدود 120 کشور عضو ، فراگیرترین تشکل سیاسی جهان بعد از سازمان ملل است تردیدی نیست و این خود ، البته اهمیت اندکی به شمار نمی رود و کمیت قابل اعتنا و احترامی است.
مع الوصف این کمیت ، الزاماً به معنای کیفیت نیست. کافی است بدانیم کشورهای عضو نم برغم آن که 60 درصد اعضای جامعه ملل را تشکیل می دهند ، تنها یک هفتم اقتصاد جهان را در اختیار دارند که بخش عمده ای از آن هم مربوط به منابع زیرزمینی مانند نفت و معادن طبیعی دیگر است.
بیشترین اختلافات سیاسی ، اقتصادی ، مرزی و ... در دنیا نیز بین کشورهای عضو عدم تعهد است و در تاریخ معاصر نیز پس از جنگ های جهانی اول و دوم ، عمده ترین جنگ ها در کشورهای عضو این جنبش روی داده است.
به علاوه ، برغم آن که جنبش عدم تعهد ، بر مبنای استقلال سیاسی کشورها از قدرت های غرب و شرق شکل گرفته است ، امروزه بسیاری از کشورهای این جنبش ، آشکارا وابسته به قدرت های جهانی هستند که از آن جمله می توان به وابستگی عربستان سعودی به آمریکا و کره شمالی به چین و روسیه اشاره کرد.
گوناگونی ، فقدان هویت جمعی ، منافع ، فرهنگ و حتی جغرافیای مشترک و عوامل دیگر باعث شده است جنبش عدم تعهد ، نتواند به اندازه نام خود بزرگ باشد و البته انتظار بیشتری نیز از این جنبش ، لااقل در شرایط کنونی نیست ، جنبشی که حتی فاقد دبیرخانه است و تنها یک دفتر هماهنگی در مقر سازمان ملل دارد!
2 – قدرت های زیادی در جهان کوشیدند اجلاس تهران را به یک آبروریزی برای جمهوری اسلامی تبدیل کنند. زیر سوال بردن اصل برگزاری اجلاس در ایران و سپس تلاش بسیار جدی و آشکار برای ترغیب کشورها به عدم حضور در تهران ، وجهه همت آنها در ماه های گذشته بود.
آمریکا و اسرائیل حتی در روزهای منتهی به اجلاس - که حضور فراگیر کشورها در اجلاس تهران برایشان محرز شده بود - علناً از بان کی مون ، دبیرکل سازمان ملل متحد خواستند سفر به تهران را منتفی کند که البته این خواسته شان هم اجابت نشد و بان کی مون ، از سخنرانان افتتاحیه اجلاس بود.
عکس یادگاری شرکت کنندگان در اجلاس تهران در واقع ، اجلاس تهران ، یک نشست عادی مانند دوره های قبل نبود ، بلکه ضمن دارا بودن وجوه اجلاس متعارف جنبش ، یک کش و قوس کاملاً جدی بین ایران و آمریکا به شمار می رفت.
طرف غربی ماجرا می کوشید اجلاس تهران را به نمادی از انزوای سیاسی ایران تبدیل کند و در مقابل ، ایران در تلاش بود با حضور هر چه بیشتر کشورها در پایتختش ، ثابت کند کند که بر خلاف ادعاها ، نه تنها منزوی نیست ، بلکه بسیار هم فعال است.
از این رو ، اجلاس تهران ، اهمیت ویژه ای داشت و نهایتاً هم یکی از باشکوه ترین اجلاس عدم تعهد به میزبانی ایران برگزار شد.
3 – اهمیت اجلاس تهران به دلایل پیش گفته ، امر را بر بسیاری از رسانه ها ، نمایندگان و فعالان سیاسی ایران مشتبه کرد تا «اهمیت استثنایی اجلاس این دوره» را مترادف «مهم بودن فوق العاده جنبش عدم تعهد» تلقی کنند و در ایام اخیر سخنانی بگویند که جز ایجاد انتظار کاذب در مخاطب ناآگاه و به وجود آوردن تأسف در افراد آگاه ثمری ندارد؛ همسنگ دانستن جنبش عدم تعهد با سازمان ملل ، شکستن کمر تحریم ها با اجلاس تهران ، بزرگنمایی ریاست ایران بر نم به گونه ای که القا می شود از این پس ایران رئیس 120 کشور جهان شد ، ادعای این که اعضای عدم تعهد همواره یار و یاور ایران بوده اند ، پیشنهاد پول واحد برای کشورهای جنبش ، سخن گفتن از این که سوگیری جهان ، بعد از اجلاس تهران تغییر خواهد کرد ، ادعای این که ایران خواهد توانست از فرصت اجلاس تهران برای حل و فصل مساله سوریه به نحوی که خودش می خواهد استفاده کند و نظایر این ها ، هر چند عمدتاً مطلوب بودند ولی موجود نبودند و نیستند.
قطعاً باید بین «اهمیت اجلاس تهران» که به دلایل خاص سیاسی حادث شده و «وزن واقعی جنبش عدم تعهد» ، قائل به تفاوت بود و جنبش نم و ریاست ایران بر آن را به اندازه ای که هست دید و بازگو کرد ، چه آن که بزرگنمایی این موضوع ، می تواند به ایجاد انتظارات بی پاسخ در میان شهروندان ایرانی که تحت بمباران شدید تبلیغاتی قرار گرفته اند بینجامد. بدیهی است که این ملاحظه ، منافاتی با تلاش های جمعیِ کشورهای عضو نم و ریاست دوره ای آن ، برای وزن افزایی جنبش عدم تعهد در مناسبات جهانی ندارد.
واقعا دست مریزاد
الان داشت توضیح میداد این جنبش که حتی دبیرخانه هم نداره نمیتونه یسری کارا رو بکنه و توقع نباید ازش داشت
منظور همین خطابه استعمار کش جنابعالی بود که جوگیر نشید بابا جون
باور نمی کنی؟ منفی هات رو نگاه کن
از خصلت های تغییر ناپذیر ما ایرانی ها جوگیر شدنه!!
بعضی ها هم از مساله بودن یا نبودن جیگر !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
یاشاسین عصر ایران
هر دو تحلیل با کمی تفاوت تقریبا درست است به شرطی که ایران بتواند کشورهای عضو گروه را به عدم پیروی از تحریم های آمریکا علیه ایران تشوق کند آیا میتواند؟ جواب تحلیل ها
مرسي مگه نميدونه كه سوريه ، شريك استراتژيك ايرانه ؟!!!!!!!!!!!!!!!!!
به نظر من نبايد مرسي رو در برگشت ، بدرقه اش ميكرديم .
بايد خودش زنگ ميزد تاكسي سرويس تا ببرنش فرودگاه و كرايه حمل ايشون از سالن اجلاس تا فرودگاه هم بايد خودش ، از جيب خودش پرداخت ميكرد .
2.زمانی که هفت هشت تا از کشورهای بزرگ دنیا باهم یه قراری میذارن، دو سه تاشون بعد از اجلاس همه چی یادشون میره و به حرفشون عمل نمیکنن. حالا اگه 120 تا کشور باشن که دیگه هیچی! پس بهتره زیاد روی حرفهای شعارگونه ای که بعضی از کشورها زدن حساب نکنیم.
3.برگزاری اجلاس تو این شرایط تحریم برای وجهه سیاسی ایران فوق العاده بود. این یک پیروزی بزرگه. بهتره به اندازه همین پیروزی شاد باشیم، نه کمتر و نه بیشتر.
"مردم" از عقل خود استفاده می کنند ولی "عوام" از گوش خود
ایران امروز بیش از هر زمان دیگری به واقع نگری نیاز دارد. واقع نگری که متاسفانه چندان آرزوی ما برای رهبری بخشی جهان را تایید نمی کند. شاید دیگر دوران رهبری کشوری بر سایر جهان گذشته است. بسیاری از تخاصم های ملی و بین المللی ایران نتیجه نگرشی غیروآقعی و فاصله واقعیت تا آرزوهای درونی ماست. آنهآیی که واقعیت را نفی کنند بسیار زود خواهند فهمید که واقعیت در نهایت خود را تحمیل خواهد کرد. برای هر بهبود و حرکتی نخست باید واقع بین بود.
توجه به این نکات حائز اهمیت است:
1- در شرایط تحریم آن هم به قول خود تحریم کنندگان این اجلاس برگزار گردید.
2- تلاش خود غربی ها در منصرف کردن افراد مخصوصا دبیر کل سازمان ملل و رئیس جمهور مصر برای حضور در ایران خود حاکی از اهمیت موضوع داشت هر چند هنوز اسم جنبش روی آن هست و تبدیل به سازمان نشده است ولی حمایت اعضا در موارد مختلف می تواند به عنوان پشتوانه معنوی در چارچوب دیپلماسی عمومی کارکرد داشته باشد.
3- حالا اگر ایران در برگزاری ناموفق بود آیا تحلیل عوض نمی شد مثلا چرا از فرصت طلایی که در دست داشتیم استفاده بهینه نکردیم.
4- انصافا اگر دولت های قبلی این اجلاص را برگزار کرده بودند همین تحلیل ارائه می گردید. انصاف خوب چیزی است. با تشکر
در عین اعتدال نه مثل بعضی می گویید که بله این اجلاس های و هوی است و نه مانند بعضی دیگر می گویید که خیر این اجلاس هیچ و پوچ است.
بله! این نیز بگذرد و آخر سر هم باید سر میز مذاکره با 5+1 بنشینیم.
این اجلاس وزنی سنگین در معادلات سیاسی جهان ندارد. اما به دلیل میزبانی ایران تریبون خوبی برای تبلیغ سیاستهای ایران بوده همین برادر من
دوست عزيزي كه ميگه كشور هاي عضو اين گروه راي مثبت به تحريم ها داده اند ، آيا اين فرصت بسيار خوبي نيست كه راي اونها رو به نفع خودمون عوض كنيم ؟
سياست همينه بايد كشوري كه تا ديروز دشمن ما بوده كاري كنيم كه امروز دوست ما باشه . قرار نيست هر كشوري كه به تحريم ها راي مثبت داد تا قيامت روابط مون رو باهاش قطع كنيم .
خدا ميدونه اين كشور هاي كوچيك و نا شناس چقدر به ايران در دور زدن تهريم ها كمك ميكنن و اين گفتگو ها در حاشيه همين نوع اجلاس ها انجام ميشه .
عصر ايران اين اجلاس مهم بود .. و تبليغات هم لازم بود .
خودتم می دونی چرا
به راستی نمایندگانی که به ایران آمدند آیاکشورهای متبوعشان در عرصه مراودات و پیش آمدهای سیاسی بین المللی وزنی و محلی اعراب دارند؟
آیا رای و نظر آنها تصمیم ساز و اثرگذار می باشد؟
پر بیراه نیست که بپذیریم این اجلاس بیشتر مقابله میزبان با انزوای جهانی و کسب روحیه برای ادامه مسیر پرچالش خود است
میگفت از امروز ایران رهبری 120 کشور جهان را به عهده دارد.
این به بی اعتمادی مردم منجر خواهد شد
من دقیقا مستقیم گوش می کردم ولی بعدا معلوم شد که مرسی جور دیگری حرف زده
از ما که مدعی اخلاق مداری هستیم این کارها بی اخلاقی ست