جام جم آنلاين: مثل يك ميدان نبرد است، دو طرف به هم خيره شدهاند، همان اندازه كه اولي گام بر ميدارد، دومي گاز ميدهد. همين كه اولي يك قدم بر ميدارد، دومي يك متري جلو ميآيد.
كسي كوتاه نميآيد. اولي خودش را مقدم ميداند، دومي اين حق را به حساب زيادهخواهي ميگذارد. آن قدر به همديگر نزديك ميشوند تا بالاخره يكي كوتاه بيايد، اما هميشه داستان با بيخيال شدن يك طرف تمام نميشود، گاهي اين صحنه نبرد، با خون تمام ميشود.
اين صحنه، داستان هر روز خيابانهاي تهران است، خيابانهايي كه هر روز يك كشته ميدهد. معاون حمل و نقل و ترافيك شهرداري تهران به خبرگزاريهاي كشور گفته است كه روزانه دو نفر در تصادفات رانندگي تهران كشته ميشوند كه يك نفر عابر پياده است.
آمار هم ميگويد، در چهار ماهه نخست امسال 266 نفر در تصادفات تهران كشتهشدهاند كه نيمي از آنها را عابران پياده تشكيل ميدهند.
استاندارد نبودن معابر، تعبيه نامناسب پل عابر و ساختوسازهاي دائمي در اين معابر نيز از دلايل ورود عابران به مسيرهاي عبور خودرو محسوب ميشود اما تهران، پايتخت خودروهاست، عابران خطوط ويژه مشخصي ندارند، اگر هم داشته باشند، خودروها به آن تعرض ميكنند. موتورسيكلتها مسير پيادهرو را انتخاب ميكنند و هيچ خودرويي عابر پياده را در اولويت نميبيند.
اين در حالي است كه اولين نكات به چشم آمده مسافران فرنگ به همين موضوع احترام به عابر پياده برميگردد. چه در خطوط عابر پياده و چه در ساير مسيرها هيچ خودرويي به خودش اجازه نميدهد تا در صورت مشاهده عابر، توقف كامل نكند.
اما در همين خيابانهاي پايتخت خودروها حتي در خطوط عابر پياده نيز، زماني توقف ميكنند كه فاصله سپر آنها با عابر كمتر از ده سانتيمتر است.
متاسفانه اين بازي مرگ، پير، جوان، زن، مرد و كودك نميشناسد. شهر متعلق به خودروهاست و هيچ فرهنگ سازي در خصوص احترام به حق تقدم عابر نميشود.
شايد اگر در يك دههاي كه صرف فرهنگسازي احترام به قوانين راهنمايي و رانندگي مانند بستن كمربند ايمني ميكرديم حقوق عابر پياده هم گوشزد ميشد يك تهراني، هر روز سهم كشتههاي تصادفات نميشد.