دولت باید نه هفته ها و روزها که لحظه ها را برای جبران مافات و خدمتگزاری به این مردم نجیب و رنج دیده از دست ندهد. مردم از حاشیه ها و جنجال هایی که اکثراً هم بی حاصل هستند و نتیجه ای جز اتلاف وقت و هزینه ندارند واقعاً خسته شده اند.

عصرایران - در ایام اخیر دو خبر مثبت از مجموعه دولت داشتیم ؛ یکی مصوبه هیات وزیران مبنی بر تبدیل جزیره ابوموسی به منطقه نمونه گردشگری و دیگری حضور رئیس جمهور در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام.

درباره خبر نخست در حد وسع خود سخن گفته ایم و نیازی به تکرار مکررات نیست اما به نظر می رسد دومین خبر به واکاوی بیشتری نیاز داشته باشد.

احمدی نژاد در حالی به مجمع تشخیص رفت و در کنار هاشمی رفسنجانی نشست که در طول سال های اخیر ، غیبت او از جلسات مجمع به سوژه ای دائمی و نمادی از اختلافات درون نظام تبدیل شده بود.

در این میان برخی افراد می کوشیدند با تئوریزه کردن این غیبت ، آن را موجه کنند! این تلاش حتی تا چند روز قبل از حضور احمدی نژاد در جلسه اخیر مجمع نیز ادامه داشت به طوری که غلامحسین الهام ، از نزدیکان رئیس جمهور و سخنگوی سابق دولت در اظهاراتی موهن و غیرقابل پذیرش ، منصوبان مجمع را افرادی بیکار دانست(!) این سخنان با واکنش های گسترده ای در میان رسانه ها و سیاسیون مواجه شد.

با همه این ها ، احمدی نژاد ، به مجمع رفت و در مباحث آن مشارکت فعال داشت به گونه ای که حتی پیشنهاد او نیز در این جلسه مصوب شد.
البته می توان این حضور را از دیدگاه های مختلف بررسی کرد ولی ترجیح بر این است که با نگاهی ملی و مثبت بدان بنگریم و در میانه غوغاها و وسوسه ها ، اصل چنین رویکردی را تقویت کنیم چه آن که ایران امروز ما بیش از هر چیز به همدلی و اتحاد نیاز دارد؛ مردم نیز از اختلافات و دعواها خسته شده اند و جامعه کششی بیش از این برای تنش ندارد.

هر چند دعواهای سیاسی در ذات خود دارای هیجان هستند و در این میان منافع شخصی و حزبی عده ای هم در آتش بیاری این معرکه است اما گذشته از آن هیجان و این منافع ، خواست اصلی مردم همدلی مسؤولان در اداره امور کشور است. واقعاً چه اشکالی دارد که مجمع و دولت و مجلس به جای موضع گیری علیه همدیگر و تقابل ، با کمک همدیگر ، مشکلات کشور را یک به یک در میان بگذارند و برای حل هر کدام از آنها ، راهی بیابند و تقسیم کار کنند؟

البته در این وادی ، انتظار از دولتمردان ، بیش از بقیه است چه آن که از یک سو ، قانوناً مجری اند و باید تابع قوانین مصوب باشند و از دیگر سو ، نقش آفرینی منحصر بفردی در عرصه اجرایی و ارتباط با مردم دارند. به علاوه نهادهای دیگر نیز تا کنون نهایت همکاری را با دولت انجام داده اند. نمونه بارز آن را می توان در ماجرای استیضاح وزیر کار دید که مجلس برغم آن که هنوز مرتضوی استعفا نکرده بود ، استیضاح شیخ الاسلامی را معلق کرد.
نکته اینجاست که در این ماجرا ، برغم آن که دولت به هدف خود که ابقای وزیر بود رسید ، اما هزینه را مجلس و افرادی مانند حداد عادل دادند. در آن ماجرا ، غلامعلی حداد عادل و همفکرانش، برای جلوگیری از تنش جدید بین دولت و مجلس ،که تأکید رهبر انقلاب است، کوشیدند ماجرا را ختم به خیر کنند و در این راه حتی از وجهه و اعتبار شخصی خود نیز برای ایجاد همدلی و تفاهم هزینه کردند. بدیهی است که دولت نیز باید متقابلاً قدردان این حسن رفتار باشد و صدالبته قدردانی هم چیزی جز تمکین به قانون و حفظ احترام مجلس نیست.

حضور احمدی نژاد در مجمع تشخیص مصلحت نظام ، اگر آغازی بر حسن تفاهم ها و کنار گذاشتن اختلافات در راستای خدمت به مردم باشد و در ادامه به همکاری بیشتر با مجلس بینجامد ، می تواند نوید بخش این باشد که در سال پایانی ریاست جمهوری اش ، کشور فضای آرام ، مثبت و سازنده ای خواهد داشت.
چند روز پیش حداد عادل در یک برنامه تلویزیونی تعبیر جالبی در پایان کار دولت ارائه داد. او سال آخر دولت را به زمان فرود یک هواپیما تشبیه کرد و گفت که لازمه یک فرود سالم نیز این است که خلبان و کادر پرواز ، فارغ از حاشیه ها ، شش دانگ حواس شان به ایمنی فرود باشد.

این تعبیری است که دولت باید بدان توجه ویژه کند و بداند که فرصت خدمت در حال پایان است و باید نه هفته ها و روزها که لحظه ها را برای جبران مافات و خدمتگزاری به این مردم نجیب و رنج دیده از دست ندهد. مردم از حاشیه ها و جنجال هایی که اکثراً هم بی حاصل هستند و نتیجه ای جز اتلاف وقت و هزینه ندارند واقعاً خسته شده اند.