.png "عصر ایران")
۱۳ خرداد ۱۴۰۳
به روز شده در: ۱۳ خرداد ۱۴۰۳ - ۱۰:۳۴
ورود احمدی‌نژاد به وزارت کشور (فیلم) کد ۱۸۸۲۱۰
ستاره های بنجل!
عصر ایران ورزشی، پوریا دیدار - زمانی که دوربین اختراع و ثبت وقایع ممکن شد، سینما مبدل به یکی از عناصر اصلی زندگی بشر گردید تا از آن پس زندگی بشر را دستخوش تحولی اساسی نماید.
با امکان به تصویر کشیدن بخش های گزینش شده ای از زندگی، تصویر جای واقعیت یا دست کم به جای بخشی از واقعیت نشست تا به وسیله ای مناسب برای حکمرانی اصحاب سرمایه بدل شود تا افکار عمومی را آنگونه که می خواهد شکل دهد .
در ابتدا دو دیدگاه عمده از تصویر و تجلی آن یعنی سینما وجود داشت؛ دیدگاهی که سینما و تصویر را وسیله ای مناسب برای سرگرم سازی و بهره مندی از لذت تلقی می کرد و دیدگاهی که آن را تبدیل به زبانی برای بیان مفاهیم بشری می کرد.
اگر چه سینما در پیاده کردن دیدگاه دوم تا حدودی موفق شد و بسیاری از کارگردانان و متولیان انقلاب های قرن بیستم از آن استفاده و یا حتی سوء استفاده کردند، اما این دیدگاه اول بود که در جهان غالب شد و سینما را به عنوان ابزاری برای سرگرمی و خوش باشی جا انداخت و از آن برای جهت دادن خواسته های مردم بهره گرفت و وجه خیالی تصویر را که ذات اصلی آن بود در اختیار مخاطبینش قرار داد تا به واسطه پرداخت هزینه، اندکی آنها را از واقعیت دور نماید و با غلتیدن در توهم ناشی از آن و لذت و سرگرمی حاصل از آن، روزمرگی ها و واقعیت های تلخ موجود را بیش از پیش تحمل کنند؛ دستاوردی که تصویر را همپای مخدر و مسکن رنج های ناشی از واقعیت می کرد.
سینما در ابتدای تولدش مورد بدبینی طبقات اشرافی و بالای جامعه، که تئاتر را با اجراهای فاخر آن به این تازه متولد شده ترجیح می دادند، واقع شد و هم از این رو بیشتر مورد استقبال طبقات فرودست و پایین جامعه قرار گرفت که ابزارهای کمتری برای سرگرم شدن و تلطیف واقعیت های پیش رو داشتند.
با گذشت زمان و استقبال بی نظیر مردم از آن و جذابیت های بی نظیر آن، به زودی این غریبه با فرادستان آشنا شد و مورد استقبال آنها نیز قرار گرفت. آنها سینما را وسیله ای برای فال و تماشا یافتند که قابلیت پول سازی هم داشت.
سینما از آن پس به وسیله ای فراگیر تبدیل شد که همه، اعم از طبقات فرادست و فرودست، آن را دوست داشتند و با آن به رویا می رفتند و زمان خود را با تماشایش سپری می کردند.
توجه بیش از پیش به این نورسیده، آن را به صنعتی پول ساز تبدیل کرد که بسیاری از سرمایه گذاران به سرمایه گذاری در آن تشویق شدند و با پولهایی که از آن به جیب زدند به میلیونرهای زمان بدل شدند.
سرمایه گذاران برای فروش بیشتر فیلم هایشان سینما را تبدیل به مکانی برای ستاره سازی بدل کردند؛ ستارگانی که با قابلیت های عادی شان خیلی زود در دل مردم جا باز می کردند و به صورت موجوداتی متفاوت از مردم عادی و برتر و با قابلیت های ویژه نمود می یافتند. مخاطبین هم با دیدن این ستاره ها حسرت همانندی با آنها را می خوردند.
اگر در گذشته اسطوره ها نمونه های آرمانی مردمان بودند اکنون این ستارگان بودند که این وظیفه را برعهده می گرفتند.
مردم با دیدن این ستارگان ناتوانی ها و آرزوهای دست نیافته خود را التیام می بخشیدند و خود را به جای آنها فرض می کردند و از این فرایند احساس نشاط و غرور می کردند. این ستارگان اکنون تبدیل به نمونه های آرمانی مخاطبین شده بودند.
سرمایه گذاران هم با دیدن اشتیاق مخاطبینشان و با همدستی سینما که خصلتی اغراق کننده و توهم ساز داشت به فرایند سوپرمن سازی از فردی معمولی کمک می کردند و با کمک مجلات زرد مردم را معطوف به آنها می نمودند.
مجلات زرد با پرداختن به زندگی خصوصی این ستاره ها و با افشا گری از پیدا و پنهان زندگی این ستاره ها به سرگرم ساختن مردم کمک می کردند و اگر هم به ناگاه بخش های منزجر کننده ای از زندگی این ستاره ها فاش می شد چیزی از اشتیاق مخاطبین نسبت به آنها نمی کاست زیرا آنها میلیونرهایی بودند که در نهایت، شهرت و احترام داشتند و همواره مورد توجه واقع می شدند. سرمایه گذاران هم برای آنکه از مخاطبین کالاهایشان کاسته نشود بنجل ها را با زرق و برق های تصویر، بزک می کردند و با پرداخت دستمزدهای کلان آنها را تبدیل به کالای گرانبهایی می کردند تا همچنان به سرگرم ساختن مردم مشغول باشند.
تلویزیون، فرزند موفق سینما، فراگیرتر و در دسترس تر بود و از هنگامی که به اندرونی های ما راه یافت نه تنها این فرایند را متوقف نکرد که بر اهمیت آن افزود و دامنه ستاره سازی از هنر پیشه های سینما را به بازیکنان ورزشی بویژه فوتبالیست ها و حتی بعضا سیاستمداران تسری داد.
اکنون تلویزیون ستاره سازی را از فیلم و سریال به بازیهای ورزشی به خصوص فوتبال تسری داده است و با تبدیل کردن بازیکنان فوتبال به ستاره های جدید فرایند سرگرم سازی را به واسطه آنها تداوم می بخشد. فوتبالیست ها از آن رو که عموما از طبقات فرودست جامعه بر می خیزند و با دریافت دستمزد های کلان یک شبه ره صد ساله را در سنین جوانی طی می کنند و به طبقات فرادست جامعه تبدیل می شوند این امکان را دارند تا مورد توجه مخاطبین شان قرار گیرند و مورد حسرت آنها واقع شوند؛ احترام و شهرتی که عمدهٴ آن مدیون تلویزیون و روزنامه های زردی است که برای سرگرم کردن مخاطبین و بدست آوردن سودهای کلان، فوتبالیست ها را به کالاهای گرانبها تبدیل می کند.
تلویزیون و روزنامه های زرد با پرداختن های مکرر به این ستارگان و با استفاده از زرق و برق های فراوان فرایند تبدیل کردن این جنس های بنجل و کمتر از معمولی به کالاهایی گرانبها را بر عهده دارند و بواسطه قابلیت سرگرم کنندگی آنها، این کمپانی ها سرمایه های کلان به جیب می زنند.
هر گاه هم این کالاهای بنجل رفتارهایی فرومایه و ابلهانه انجام می دهند آنها را تبدیل به موضوعات مورد بحثی می کنند که باز هم در فرایند سرگرم سازی مخاطبین یعنی خریداران این کالاها مثمرثمر خواهند بود.
هر گاه هم این کالاهای بنجل رفتارهایی فرومایه و ابلهانه انجام می دهند آنها را تبدیل به موضوعات مورد بحثی می کنند که باز هم در فرایند سرگرم سازی مخاطبین یعنی خریداران این کالاها مثمرثمر خواهند بود.
نمونه بارز این ادعا روزنامه "sun" است که با پرداختن به اندرونی زندگی هنرپیشه ها و بازیکنان فوتبال و با استفاده از بخش های معمولی و فرومایه این ستارگان، خوراک لازم را برای مخاطبانش فراهم می نمایند. فروش بالای این دست از مجلات نشان دهندهٴ استقبال مردم از آنهاست.
صحنه ای که شیث رضایی و محمد نصرتی در بازی پرسپولیس و داماش خلق کردند، و قطعا نه اولین و نه آخرین این دست از صحنه ها خواهند بود، همان روی فرومایه این ستارگان است که نقش سرگرم سازی مخاطبان را برعهده گرفته است.
این ها همان کالاهای بنجلی هستند که فرایند ستاره سازی از آنها سوپرمن های دروغینی ساخته تا ما را سرگرم و معطوف به آنها نگه دارد و اکنون هم که پشت پرده اعمالشان به روی پرده آمده، باز هم وسیله ای برای سرگرمی ما شده است تا همچنان با پرسه زدن در فضای مجازی و رسانه ها، زندگی روزمره و غیر متعهد خود را تحمل پذیرتر کنیم. هنگامی که سرگرمی اصالت می شود همه چیز سرگرم کننده به نظر خواهد رسید!
لینک کوتاه: کپی لینک
اخبار و تحلیل های ترکیه
وبگردی
مطلبتان زيبا بود آقاي ديدار،
اما در مورد جمله پاياني بايد خدمتتان عرض كنم:
خوشبختانه واكنش هوشمندانه مردم بافرهنگ و نجيب ما به حركت سخيف اخير نشان داد كه آنها سرگرمي را دوست دارند و شايد به نوعي - بدليل فشار و سختيهاي زندگي اعم از اقتصادي و اجتماعي- به آن پناه مي‌آورند
اما نه به هر شكل و قيمتي!!!
صد افسوس که چه بودیم وچه شدیم.
چه کسی الآن محبوب ترین بازیکن ایران است؟
علی کریمی
فرهاد مجیدی