اینترمیلان، تیم پر فراز و نشیب

لقب(ها): نراتزوری (سیاه و آبی ها)

ایل بیسچونِه (مار افعی بزرگ)

بنیانگذاری: ۹ مارس ۱۹۰۸

ورزشگاه: استادیوم جوزپه مه آتزا شهر میلان

گنجایش :  ۸۲٬۹۵۵ نفر

مدیرعامل: ماسیمو موراتی

سرمربی فعلی : خوزه مورینیو


تاریخچه

سال ۱۸۹۹ در شهر میلان باشگاه کریکت و فوتبال میلان تاسیس شد. این تیم تا سال ۱۹۰۸ توانست سه بار قهرمانی ایتالیا را جشن بگیرد. در این سال، بین سران اصلی باشگاه بر سر استفاده از بازیکنان خارجی اختلاف افتاد تا اینکه طی یک جلسه رسمی، گروهی که اعتقاد به استفاده از بازیکنان خارجی داشتند از این باشگاه جدا شده و نام اینترنازیوناله (به معنای بین المللی) را برای باشگاه خود انتخاب کردند.

سیاست اصلی باشگاه از همان ابتدا مبارزه با نژاد پرستی بود. تیم اینتر نازیوناله برای قهرمانی در لیگ ایتالیا تنها ۲ سال صبر کرد و در سال ۱۹۱۰ اولین قهرمانی این باشگاه به ثبت رسید.

سالهای آغازین برای اینتر بسیار موفق بود. تیم دیگر شهر میلان (آث میلان)، پس از جدایی اینتری ها افت وحشتناکی کرد و بیش از ۴۰ سال در حسرت قهرمانی ایتالیا سوخت تا اینتر چند دهه بدون مزاحمت تیم اول شهر میلان باشد. اما اینتر نیز پس از کسب قهرمانی دوم در سال ۱۹۲۰ دچار افت شد و تا اواخر دهه بیست از کورس قهرمانی دور بود.

سال ۱۹۲۷ ستاره‌ای به نام جوزپه مه آتزا در اینتر متولد شد. اینتر با اتکا به این فوق ستاره خود دوباره به اوج بازگشت و توانست بار دیگر قهرمانی ایتالیا را از آن خود کند.
وی توانست در اولین دوره برگزاری لیگ کشور ایتالیا با نام سری آ، قهرمانی را به اینتر هدیه کند و خود نیز با زدن ۳۱ گل آقای گل اولین دوره برگزاری سری آ شود.

مه آتزا بین سالهای ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۶ توانست ۴ بار آقای گل کشور ایتالیا شود. و همچنین در دو جام جهانی ۱۹۳۴ ایتالیا و ۱۹۳۸ فرانسه، جوزپه مه آتزا قهرمانی جهان را برای کشورش ایتالیا به ارمغان آورد.

 این بازیکن بزرگ در سالهای آخر بازیگری خود از اینتر جدا شد و بازی در چند تیم دیگر ایتالیا را نیز تجربه کرد ولی در سال آخر دوران بازی خود به اینتر بازگشت تا با پیراهن این تیم از دنیای فوتبال خداحافظی کند. جوزپه مه آتزا در ۴۰۸ بازی ۲۸۸ گل برای اینتر به ثمر رساند که رکوردی دست نیافتنی برای او محسوب می‌شود.

وی در مقاطع مختلفی سرمربیگری اینتر را نیز بر عهده گرفت و در سال ۱۹۷۹ پس از مرگ وی، شهرداری میلان نام بزرگترین ورزشگاه کشور ایتالیا را از سن سیرو به جوزپه مه آتزا تغییر داد.

اینتر بین سالهای ۱۹۴۰ تا ۱۹۵۰ همیشه یکی از مدعیان قهرمانی سری آ بود اما همیشه در رتبه‌های دوم و سوم قرار می‌گرفت و نمی‌توانست قهرمانی ایتالیا را از آن خود کند. تا اینکه در سال ۱۹۵۲ آلفردو فونی به عنوان سرمربی اینتر برگزیده شد و با متحول کردن تیم توانست دوباره اینتر را به قدرت اول ایتالیا تبدیل کند. او در همان دو سال اول حضور خود دو بار اینتر را صاحب اسکودتو کرد و نتایج جالبی را با اینتر رقم زد.

 اینتر در مقابل تمامی بزرگان ایتالیا با تعداد گل های فراوان پیروز می‌شد که از بین آنها می‌توان به پیروزی ۶-۰ مقابل یوونتوس اشاره کرد. دوران نسبتا کوتاه فونی با موفقیت های چشمگیری برای اینتر همراه بود.

دوران درخشان نراتزوری


 پس از اولین قهرمانی در سری آ، اینتر سال بعد جام باشگاه‌های اروپا را به دست آورد. فصل بعد هم هرارا برترین سال تاریخ اینتر را رقم زد و تمامی جامهای ممکن را به ارمغان آورد. در آن سال اینتر قهرمان اسکودتو، جام باشگاه‌های اروپا و جام بین قاره‌ای شد.

در سال ۱۹۶۶ نیز هرارا دهمین اسکودتوی اینتر را برای این باشگاه به ارمغان آورد. در کشور ایتالیا هر تیمی ۱۰ بار قهرمان این کشور شود یک ستاره روی پیراهن خود درج می‌کند. اینتر در سال های طلایی خود با بازیکنانی نظیر فاکتی، ماتزولا، سوارز و کورسو از بام ایتالیا و اروپا پایین نیامد و دهه شصت میلادی را به عنوان دهه اینتر رقم زد. اینتر در آن سالها ۳ اسکودتو و ۴ جام بین المللی را بدست آورد و همان زمان بود که به اینتر لقب شکست ناپدیر ها داده شد. لقبی واقعا برازنده این باشگاه و بازیکنان افسانه‌ای آن بود. دوران طلایی هرارا دو سال بعد یعنی در سال ۱۹۶۸ با جدایی آنجلو موراتی پایان پذیرفت.

سال ۱۹۷۰ اینتر به نایب قهرمانی ایتالیا دست یافت و نقشه‌های زیادی برای فتح جام در فصل آینده کشید، ولی فصل ۱۹۷۰-۱۹۷۱ برای اینتر وحشتناک آغاز شد. شکست های پیاپی ابتدای فصل و بازی های کابوس وار اینتر باعث شد تمامی هوادارن این تیم نه تنها از قهرمانی نا امید شوند بلکه نگران سقوط باشگاهشان به دسته پائین تر باشند.

 اما بی دلیل نیست که به اینتر لقب پاتزا اینتر داده اند. ورق برگشت و اینتر بردهای خود را آغاز کرد. پیروزی ها پشت سر هم از راه رسیدند و تیم انتهای جدولی ابتدای فصل تبدیل به قدرت اول ایتالیا شد. در پایان فصل، اینتر قهرمان لیگ شد تا نشان دهد از پس هر کار غیر ممکنی بر می‌آید.

پس از آن سال بار دیگر اینتر دوران بسیار پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشت، تا اینکه جیووانی تراپاتونی به عنوان سرمربی اینتر انتخاب شد. تراپاتونی با داشتن بازیکنانی بی نظیری همچون لوتار ماتئوس، جوزپه برگومی، آندریاس بره مه، والتر زنگا و نیکولا برتی توانست برترین قهرمانی تاریخ سری آ را با ۵۸ امتیاز(در آن دوران هر برد ۲ امتیازی داشت) رقم بزند و سیزدهمین اسکودتو را نصیب اینتر کند.

یک سال بعد تیم ملی آلمان به لطف بازیکنان اینتری خود یعنی لوتار ماتئوس، یورگن کلینزمن و آندریاس بره مه توانست یاران مارادونا را فینال جام جهانی شکست دهد و قهرمان جهان شود.

در آن بازی ها لوتار ماتئوس کاپیتان و مؤثرترین بازیکن تیم ملی آلمان در جام جهانی بود. همان سال فیفا تصمیم گرفت هر ساله بهترین بازیکن جهان راانتخاب کند. لوتار ماتئوس از اینتر اولین کسی بود که جایزه بهترین بازیکن سال جهان را از آن خود کرد.

آغاز دوران کالچوپولی

اسکودتوی سیزدهم برای اینتر بسیار نحس بود. پس از آن قهرمانی اینتر تا سالیان زیادی نتوانست قهرمانی ایتالیا را بدست آورد. نفوذ سیاست و مافیا، فوتبال ایتالیا را بسیار کثیف کرده بود، تا جایی که ۹۰٪ نتایج بازیها پیش از شروع مسابقه تعیین می‌شد. بدترین دوران تاریخ اینتر در این سالها رقم خورد و اینتر در سال ۱۹۹۳-۱۹۹۴ با کسب عنوان سیزدهم در سری آ، بدترین مقام تاریخ خود را بدست آورد و فقط ۱ امتیاز تا سقوط به دسته پایین تر فاصله داشت. البته اینتر در دهه ۹۰ سه بار جام یوفا را بدست آورد، ولی کسب این جام نمی‌توانست طرفداران مشتاق اینتر را راضی نگه دارد.

ماسیمو موراتی، فرزند پر افتخارترین رئیس تاریخ اینتر این باشگاه را خریداری کرد و سعی کرد با جمع کردن انبوهی از ستارگان دنیای فوتبال نظیر رونالدو، ویری، باجو، زامورانو، باتیستوتا، تولدو، بلان، کاناوارو و ... اینتر را به دوران با شکوه خود بازگرداند، ولی تبانی ها چنین اجازه‌ای به این تیم نمی‌داد.

جالب ترین تبانی تاریخ ایتالیا در سال ۱۹۹۸ و در مصاف اینتر و یوونتوس رخ داد که داور مسابقه با تصمیماتی عجیب و باور نکردنی پیروزی را به یوونتوس هدیه کرد. این اشتباهات در دیگر بازی های آن فصل تکرار و در نهایت قهرمانی این تیم در آن فصل شد تا تیم رویایی اینتر در آن سال با وجود قهرمانی در جام یوفا نتواند بر بام ایتالیا بایستد.
 هر ساله این اتفاقات تکرار می‌شد و در سال ۲۰۰۲ نیز همین مسائل مانع قهرمانی اینتر در سری آ شد. این شرایط تا سال ۲۰۰۶ ادامه یافت.

رسوایی کالچوپولی

پس از پایان سال ۲۰۰۶، دادگاه ایتالیا که ۲ سال به صورت مخفی مکالمات سران باشگا های سری آ را ضبط می‌کرد به تحقیق در مورد فساد و تبانی در فوتبال ایتالیا پرداخت.

مکالمات لوچانو موجی مدیر باشگاه یوونتوس با رئیس کمیته داوران و مدارک به دست آمده از باشگاه‌های متقلب ایتالیا تبانی چندین ساله آنها را برملا کرد. در نهایت یوونتوس به جرم فساد و تبانی با داوران به دسته پائین تر سقوط کرد و ۲ قهرمانی آخر این تیم پس گرفته شد.

 باشگاه‌های میلان، لاتزیو و فیورنتینا هم با کسر امتیاز روبرو شدند. جدول ایتالیا در سال ۲۰۰۶ تغییر کرد و یوونتوس به قعر جدول سقوط کرد. اسکودتوی سال ۲۰۰۶ نیز به تیم اول جدول جدید یعنی اینتر داده شد. شاید این حکم برای چند دهه تبانی در فوتبال کم بود، اما حداقل باعث شد تا بار دیگر فوتبال ایتالیا در فضایی سالم تنفس کند.

شروع دوباره اینتر

پس از پاک شدن فوتبال ایتالیا از فساد و تبانی، ماسیمو موراتی که میخواست جا پای پدر بگذارد، با کمک برترین بازیکن تاریخ اینتر(جاچینتو فاکتی) بار دیگر بسیاری از فوق ستاره‌های دنیای فوتبال را در اینتر جمع آوری کرد تا اینتر را دوباره به اینتر دهه شصت تبدیل کند.

فاکتی بزرگ همان سال درگذشت، ولی حاصل زحمات او و موراتی، شکستن تمام رکوردهای تاریخ اروپا توسط اینتر بود. ثبت رکورد ۱۷ پیروزی پیاپی و کسب ۹۷ امتیاز در یک فصل، ارزشمند ترین رکوردهای تاریخ اروپا را به نام اینتر کرد و نراتزوری ها توانستند با ۲۲ امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم قهرمانی ایتالیا را جشن بگیرند.

 یک فصل بعد هم اینتر در آستانه صد صالگی با پشت سر گذاشتن تمامی رقبا برای سومین سال پیاپی قهرمانی ایتالیا را از آن خود کرد تا همه چیز برای نراتزوری ها کامل شود.

 اینتر بار دیگر در دنیای فوتبال یکه تازی می‌کند و خود را به عنوان قدرت اول فوتبال در ایتالیا و اروپا مطرح کرده است. شاید این بهترین هدیه برای طرفدارانی باشد که به تازگی ۱۰۰ سالگی تیمشان را جشن گرفته‌اند. پس از پایان سال ۲۰۰۸ ماسیمو موراتی سرشناس ترین مربی جهان یعنی خوزه مورینیو را به اینتر آورد تا این مربی سرشناس بار دیگر قهرمانی اروپا را برای اینتر و موراتی به ارمغان بیاورد. سرمربی تازه وارد پرتغالی اینتر میلان نیز توانست در فصول ۰۹-۲۰۰۸ و همچنین ۱۰-۲۰۰۹ سری آ اینتر را به قهرمانی برساند و بار دیگر اینتر را بر فراز قله ی اروپا بنشاند.

مورینیو در دوران ماسیمو موراتی و با بازیکنانی نظیر زانتی، میلیتو، کامبیاسو، اشنایدر، اتوئو و بسیاری از ستارگان فوتبال، اینتری تاریخ ساز را به وجود آوردند و پس از 45 سال بار دیگر اینتر را به قهرمانی اروپا رساندند.

اکنون نیز زمزمه هایی مبنی بر رفتن مورینیو از اینتر به رئال شنیده می شود. باید دید که  آیا مورینیو منصرف می شود و در اینتر می ماند یا به رئال می رود تا آنجا چالشی جدید را آغاز کند.


افتخارات

سری آ:

   
* قهرمانی (۱۸ بار): ۱۰-۱۹۰۹؛ ۲۰-۱۹۱۹؛ ۳۰-۱۹۲۹؛ ۳۸-۱۹۳۷؛ ۴۰-۱۹۳۹؛ ۵۳-۱۹۵۲؛ ۵۴-۱۹۵۳؛ ۶۳-۱۹۶۲؛ ۶۵-۱۹۶۴؛ ۶۶-۱۹۶۵؛ ۷۱-۱۹۷۰؛ ۸۰-۱۹۷۹؛ ۸۹-۱۹۸۸؛ ۰۶-۲۰۰۵؛ ۰۷-۲۰۰۶؛ ۰۸-۲۰۰۷؛ ۰۹-۲۰۰۸؛ ۱۰-۲۰۰۹
   
* نایب قهرمانی (۱۴ بار): ۳۳-۱۹۳۲؛ ۳۴-۱۹۳۳؛ ۳۵-۱۹۳۴؛ ۴۱-۱۹۴۰؛ ۴۶-۱۹۴۵؛ ۴۹-۱۹۴۸؛ ۵۱-۱۹۵۰؛ ۶۲-۱۹۶۱؛ ۶۴-۱۹۶۳؛ ۶۷-۱۹۶۶؛ ۷۰-۱۹۶۹؛ ۹۳-۱۹۹۲؛ ۹۸-۱۹۹۷؛ ۰۳-۲۰۰۲


کوپا ایتالیا:

   
* قهرمانی (۶ بار): ۳۹-۱۹۳۸؛ ۷۸-۱۹۷۷؛ ۸۲-۱۹۸۱؛ ۰۵-۲۰۰۴؛ ۰۶-۲۰۰۵؛۱۰–۲۰۰۹
  
 * نایب قهرمانی (۶ بار): ۵۹-۱۹۵۸؛ ۶۵-۱۹۶۴؛ ۷۷-۱۹۷۶؛ ۰۰-۱۹۹۹؛ ۱۷-۲۰۰۶؛ ۰۸-۲۰۰۷


سوپر کاپ:

   
* قهرمانی (۴ بار): ۱۹۸۹؛ ۲۰۰۵؛ ۲۰۰۶؛ ۲۰۰۸
   
* نایب قهرمانی (۲ بار): ۲۰۰۱؛ ۲۰۰۷


لیگ قهرمانان اروپا:

   
* قهرمانی (۳ بار): ۶۴-۱۹۶۳؛ ۶۵-۱۹۶۴؛ ۲۰۱۰-۲۰۰۹
   
* نایب قهرمانی (۲ بار): ۶۷-۱۹۶۶؛ ۷۲-۱۹۷۱


جام یوفا:

   
* قهرمانی (۳ بار): ۹۱-۱۹۹۰؛ ۹۴-۱۹۹۳؛ ۹۸-۱۹۹۷
   
* نایب قهرمانی (۱ بار): ۹۷-۱۹۹۶


جام میتروپا:

 * نایب قهرمانی (۱ بار): ۳۳-۱۹۳۲